Początkowo nosiła nazwę Drawhim, potem Drahim. Miejsce, gdzie obecnie wznoszą się ruiny zamku było prawdopodobnie ok. VII w. półwyspem nie połączonych wówczas jeziorach. Walory obronne tego miejsca zostały wykorzystane przez ówczesnych mieszkańców tych ziem – słowiańskie plemię Drawian – na wybudowanie ziemno-drewnianego grodu, który ok. XII w. został spalony podczas przemarszu wojsk Bolesława Krzywoustego. Następnie we władaniu templariuszy, potem, od końca XIII w., joannitów. Około 1360 r. ten ostatni zakon zbudował na miejscu dawnego grodziska słowiańskiego zamek – wtedy także istniała tu mennica fałszywych monet. W 1366 r. dobra nabył Kazimierz III Wielki i ustanowił tu starostwo. Od 1668 r. w rękach brandenburskich. Dziś zamek w ruinie od 1759 r., kiedy to został spalony przez wojska rosyjskie. Istnieje tu także neogotycki kościół z przełomu XIX i XX w. zbudowany w dużej części z granitu uzyskanego z ruin zamku.

Dziś

Obecnie, ze względu na położenie, Stare Drawsko stało się letniskiem Pojezierza Drawskiego: warunki do uprawiania wędkarstwa, sportów wodnych, spływy kajakowe rzeką Drawą, miejsca biwakowania, pola namiotowe, wokół tereny porośnięte lasami. Z platformy widokowej na wzgórzu Spyczyna można oglądać panoramę Pojezierza Drawskiego. Zamek Drahim udostępniony do zwiedzania – oprócz ruin można tu zobaczyć próbę rekonstrukcji życia w dawnym zamku; odbywają się tu też turnieje rycerskie.