Najdłuższy okres, kiedy husaria nie przegrała żadnej bitwy wynosi 123 lata (od 1500 do 1622 r.), a walczyła w tym czasie wielokrotnie z o wiele liczniejszym przeciwnikiem. Husarz to też owad. Nazywa się Anax imperator i to rodzaj ważki. Zdobyte pod Wiedniem zapasy kawy Jan III Sobieski podarował Franciszkowi Kulczyckiemu. Otworzył on w Wiedniu pierwszą w chrześijańskiej Europie kawiarnię. Sobieski bardzo lubował się w egzotycznych zwierzętach. Zawsze starał się aby na jego dworze było kilka takowych. W jego zwierzyńcu znajdowały się m.in. ryś oraz ptak "kazwariusz", gdzie chodzi prawdopodobnie o kazauara sprowadzonego przez Holendrów z Australii. Przed Bitwą pod Wiedniem Kara Mustafa posłał Sobieskiemu mak z wiadomością, że tj. trudno policzyć ten mak tak trudno będzie zwyciężyć jego wojska, na to Sobieski mu posłał pieprz z wiadomością, że tj. nietrudno go policzyć o tyle trudno go zgryźć, a co dopiero go zjeść. Tak więc trudno zwyciężyć wojska Sobieskiego. Najbardziej znanym lekarzem Sobieskiego był Irlandczyk, Bernard O' Connor, długoletny opiekun i powiernik króla. Wydał on w Londynie w 1698 r. książke "The History of Poland", cenne źródło informujące o wielu niuansach polityki królewskiej. Ulubinym deserem Jana III Sobieskiego był arkas. W liście do żony Marysieńki podczas drogi powrotnej Sobieski opisywał kilka żółtych obiektów, które ukazały się na niebie a potem znikły. Dla ufologów jest to opis UFO. W obozie tureckim zdobyto m. in. 983 cetnary prochu i 1500 cetnarów ołowiu, nie wspominając już o bogactwach złupionych przez wojska muzułmańskie oraz skarby wielkiego wezyra, który prawie w całości przypadł zwycięzcom. Husaria swe sukcesy w dużej mierze zawdzięczała użytkowanemu przez siebie orężowi. Jak się okazuje tzw. szabla husarska była szczytowym tego typu osiągnięciem na skalę światową. Wojciech Zabłocki- wybitny polski szermierz, wielokrotny mistrz świata i medalista olimpijski a także wieloletni badacz broni białej- nie wahał się nazwać ją najlepszą szablą bojową jaka powstała w historii człowieka. Dodać tu wypada, że szabla ta była tworem wyłącznie polskim, powstałym na bazie doświadczeń zdobywanych w rozlicznych wojnach jakich niestety los naszemu krajowi nie szczędził. Kraj, który był zainteresowany przeszczepieniem husarii na swój grunt była Francja. Król francuski - Ludwik XIV , którego dochodziły słuchy o wyczynach polskiej husarii, zapragnął sam się przekonać "czy to w rzeczy samej tak straszliwy żołnierz". Posłano tedy na dwór francuski pana podkomorzego parnawskiego Kampenhauzena z jego pocztem. Ludwik XIV poddał go i jego husarzy "testowi" na sprawność bojową. Kazał im mianowicie... tańczyć kadryla na koniu!!! Po tym "teście" stwierdził, że jeźdźcy polscy nie nadają się do boju. Husarze mawiali: " Niech by na nas runeło niebo to podtrzymamy je swymi drzewami (kopiami)" Słów tych nie należy uznawać za przejaw megalomanii, lecz realnej oceny swojej wartości. Przez Turków bywał zwany Lwem Lechistanu, a przez chrześcijan Obrońcą Wiary. O niezwykłej randze bitwy pod Kircholmem, w której Polacy rozgromili ponad dwakroć liczniejszego przeciwnika, świadczą słowa Jakuba Sobieskiego: „ Bardziej się temu zwycięstwu potomne wieki dziwować, aniżeli wierzyć będą.” Rajtarzy, średniozbrojna jazda, była w XVII w. wykorzystywana przez wiele różnych armii m.in. Francji, Austrii, Szwecji, Rzeczpospolitej i Moskwy.