Trębowla

Oblężenie Trębowli miało miejsce 20 września–11 października 1675 roku podczas wojny polsko-tureckiej 1672-1676.

Niewielki zamek w Trembowli zbudowany został w XIV wieku na wysokim wzgórzu nad rzeką Hniezną. Latem 1675 roku 30-tysięczna armia turecka wraz z Tatarami, dowodzona przez Ibrahima Szyszmana (zięć sułtana Mehmeda IV), wkroczyła na Ukrainę. Zbaraż padł 27 lipca, a Podhajce 11 września, po czym 20 września 10 tys. Turków przystąpiło do oblężenia zamku w Trembowli. Załoga zamku składała się z 80 żołnierzy piechoty oraz z niewielkiej liczby szlachty wraz z ok. 200 chłopami i mieszczanami z miasteczka i okolicy. Wcześniej w zamku stacjonowała załoga dragonów, jednak wypędzono ją, ponieważ mieszczanie nie gwarantowali wykarmienia jej w razie oblężenia. Całością obrony dowodził kapitan Jan Samuel Chrzanowski. Załoga, zagrzewana przez żonę komendanta Annę Dorotę Chrzanowską[1], stawiła Turkom zacięty opór i odparła wszystkie szturmy armii tureckiej. W tym czasie Jan III Sobieski koncentrował siły pod Lwowem. Wobec wiszącej nad armią turecką groźby odsieczy, bojąc się starcia z Sobieskim, Ibrahim Szyszman 11 października zwinął oblężenie i wycofał się za Dniestr. Obrona Trembowli do dziś stanowi przykład wiary, odwagi i determinacji obrońców, którzy potrafili wytrwać w pozornie beznadziejnej sytuacji.