Daria skończyła dzisiaj 13 lat. Była bardzo uradowana, bo cały rok czekała na ten moment. Był piękny poranek, promyki słońca wpadały przez okno do pokoju, a na dworze pięknie ćwierkały ptaki. Nagle Daria usłyszała, że woła ją mama i zbiegła szybko po schodach z nadzieją, że czeka na nią jakaś urodzinowa niespodzianka. Daria weszła do kuchni i zastała tam uśmiechniętych rodziców.

-Mamy dla ciebie dobrą wiadomość-powiedziała mama.-Wyprowadzamy się.

Daria podskoczyła z radości, ponieważ usłyszała to, o czym marzyła.

Nadszedł dzień przeprowadzki. Daria bardzo cieszyła się ze swojego nowego pokoju, który znajdował się na drugim piętrze. Dom był ogromny. Kiedy nadszedł wieczór, dziewczynka położyła się do łóżka. Zapaliła lampkę na szafce. Szafka miała dwie szuflady. Postanowiła sprawdzić czy coś się w nich znajduje. Kiedy otworzyła jedną z nich, zobaczyła kawałek starej, zakurzonej fotografii. Na kawałku zdjęcia była czyjaś ręka, na której leżał duży klucz. W tle była szafa , która stała u Darii w pokoju. Dziewczynka wstała po cichu z łóżka, tak aby nie obudzić rodziców. Otworzyła wielką szafę, a w środku, w rogu znajdował się klucz taki jak na zdjęciu. Daria była pewna, że coś tu jest nie tak, położyła klucz pod poduszkę i poszła spać, ponieważ wiedziała, że jutro musi to sprawdzić.

Na następny dzień dziewczynka ubrała się oraz zjadła śniadanie. Potem zabrała się za dalsze poszukiwania. Sprawdziła każdy zamek w drzwiach czy to nie do nich pasuje przypadkiem znaleziony klucz, lecz do żadnych drzwi nie pasował. Zostały jej jeszcze jedne-drzwi od piwnicy. Daria sprawdziła je, lecz klucz także nie pasował. Dziewczynka weszła do piwnicy i zobaczyła tam jeszcze jedne małe drzwiczki.

-To na pewno to - pomyślała. -Nareszcie!- zawołała.

Klucz pasował jak ulał. Kiedy otworzyła drzwi, w środku leżały trzy niebieskie koraliki oraz mały liścik w, którym było napisane: ''Każdy koralik spełnia 1 życzenie, możesz je wziąć pod warunkiem, że opuścisz ten dom oraz opuszczą go wszyscy inni, ponieważ nie możecie przebywać w tym domu i w jego okolicy”. Daria przestraszyła się. Kompletnie nie wiedziała, co ma teraz zrobić. Wzięła koraliki oraz list i pobiegła do swojej mamy. Daria wpadła jak szalona do pokoju, gdzie siedziała mama. Dziewczynka próbowała zachować spokój, lecz serce waliło jej jak szalone ze strachu, gdyż nie wiedziała, co się może stać, jeśli się stąd nie wyniosą.

-Musimy tu mieszkać ?- zapytała mamę.

-A czemu pytasz? Coś ci się nie podoba? - powiedziała mama.

-No bo w tej okolicy jest tak cicho, bo nikt prawie tu nie mieszka.

-No cóż, musisz wytrzymać, ale mam nadzieje, ze wkrótce tu ktoś się wprowadzi, przecież nie będziemy całe życie mieszkać w pustej okolicy.

Daria była załamana, nie wiedziała co ma zrobić. Nagle przypomniała sobie, że ma w kieszeni trzy magiczne koraliki.

-Jeśli deszcz zaleje ten dom, to będziemy musieli się wyprowadzić-pomyślała. Wzięła jeden z nich i wypowiedziała życzenie, aby przyszła powódź i zalała jej dom. Po dwóch sekundach chmury zasłoniły słońce, a z nieba zaczął padać deszcz. Upływały godziny, aż w końcu do domu zaczęła wlewać się woda. Daria niestety musiała wykorzystać drugi koralik i wypowiedziała życzenie:

-Abym miała piękny, nowy dom.

Nagle usłyszała wołanie mamy:

-Daria, zejdź na dół!

Kiedy Daria zeszła na dół, mama powiedziała:

-Nie możemy tu dłużej mieszkać, ponieważ woda zalała nam już prawie połowę mieszkania. Spakuj, się Dario, wracamy do naszego dawnego domu.

Daria nic nie powiedziała, tylko pobiegła do swojego pokoju z uśmiechem na twarzy. W pewnej chwili przypomniała sobie, że ma jeszcze jeden koralik. Dziewczynka nie wiedziała, jakie życzenie wypowiedzieć, miała bardzo dużo marzeń, lecz kiedy usłyszała wołanie mamy, która mówiła, że już wyjeżdżają, podjęła decyzję i powiedziała:

-Niech cała moja rodzina będzie już zawsze szczęśliwa.

-Bo jednak szczęście jest w życiu najważniejsze-pomyślała.